In 2006 gingen we voor het eerst als gezin naar Noorwegen en met uitzondering van 2007 en 2009 zijn we daarna elk jaar geweest.

Er wordt mij vaak gevraagd wat ons zo trekt aan dit land en voor mij spreken de foto's genoeg, de natuur, de rust, de mentaliteit van de Noren, het lekkere eten, het weer......

In 2016 gingen we voor het eerst zonder kinderen op vakantie en dus kon ik ongestoord met mijn fotocamera op stap en OVERAL stoppen om OVERAL foto's van te maken. Maar zelfs nu ik met de digitale camera ongelimiteerd plaatjes zou kunnen schieten, dan nog kan ik de schoonheid van dit land niet allemaal vastleggen. Dus dan toch maar weer terug, om er ook gewoon zo naar te kijken en eindeloos van te genieten.

En dat de luchten zijn niet altijd zo blauw zijn, dat deert ons inmiddels niet meer. We hebben immers een houtkachel in de tent die ons warm kan houden en de regen hoort bij een vakantie in Norge. Want zoals de Noor zegt: "Het is geen slecht weer, je hebt niet de goede kleding aan." Voor zonaanbidders bevelen we Kroatië aan. Wij zijn er nog nooit geweest, maar we hebben er goede verhalen over gehoord.

Ik moet wel blijven oefenen met de instellingen van mijn camera, scherpte-diepte verhoudingen en zo.

Veel mensen klagen dat het zo duur is in Noorwegen, zelf vinden we dat dit wel mee valt. We koken eigenlijk altijd zelf en gaan niet uit eten. We kijken wat er in de aanbieding is en eten vaak ook wat de Noren eten. Dus zalm en aardappel in de schil of een lekkere pannenkoek met aardbeienjam en seterromme (soort creme fraiche).

Ons favoriete deel van Noorwegen is het middelste deel (daar waar Noorwegen op zijn breedstst is). Ooit willen we ook nog eens naar de Lofoten en het noorderlicht zien, maar daarvoor hebben we lange vakanties nodig en dat is nog niet mogelijk tijdens ons werkzame leven. Er is echter nog zoveel te zien, ook op de plekken waar we elk jaar komen. Al zul je ons niet zo gauw in zo'n bus zien en houden we niet van de erg toeristische plekken.

En na allerlei wandelingen in de regen of bij zonneschijn, moeten we dan toch weer terug naar ons eigen kikkerlandje. En dan kijken we vanaf het schip nog een keer naar Oslo, dat steeds kleiner wordt en genieten nog één keer van het uitzicht.

Oeps, sorry, ik bedoelde natuurlijk dit uitzicht.