Dit exemplaar vonden we eerder dit jaar in een stukje vloerbedekking in het tuinhuisje. Hij had zijn winterslaap daar niet overleeft.

Aan de ene kant is het een mooi insect, deze hoornaar, maar ook wel wat griezelig. Zeker gezien zijn grootte en zijn reputatie van paardendoder (alleen als het paard door honderden hoornaars tegelijk gestoken zou worden, dus broodje-aap-verhaal).

Nu was deze overleden, maar vanmorgen zat er een familielid verstopt in mijn spijkerbroek en daar kwam ik natuurlijk pas achter nadat ik mijn broek had aangetrokken. Ik voelde iets prikken en dit gevoel veranderde in steken, toen ik met mijn hand over mijn been ging. Ik wist niet hoe vlug ik mijn broek weer uit moest trekken. Ik was wel gestoken, maar gelukkig had de hoornaar zijn angel niet verloren. Mijn man heeft hem later vrijgelaten op de vlinderstruik en daarna wat verdunde ammoniak op de steekplaats gedaan.

De rest de dag bleef de plek gevoelig, maar gelukkig bleef het daarbij, aangezien ik bij andere insectenbeten soms een heftige reactie krijg in de vorm van dikke bulten en veel jeuk.