Na bijna 2 jaar is hij dan eindelijk klaar, de Noorse trui voor schoonmoeders. In oktober 2016 heb ik het garen besteld en dan nu in september 2018 heb ik de laatste hand gelegd aan dit monnikenwerk.

Nu had ik het strakke plan opgevat om dan deze trui te fotograferen op de top van de berg die we gingen beklimmen. Ik heb de top wel gehaald, de trui bleef halverwege achter in de rugzak om de klim iets gemakkelijker te maken.

De trui werd wel op de berg gefotografeerd om het toch een noordelijk tintje mee te geven. Daarnaast hebben we ook nog geprobeerd om er een Noors luchtje aan te krijgen, door hem in de tent te laten liggen als we de kachel aan hadden. Maar van de rooklucht was bij thuiskomst weinig te ruiken.

Het enige dat in Noorwegen nog ontbrak waren de knopen. Mijn schoonmoeder had er thuis nog liggen, die had ze ooit op vakantie gekocht. En ze had 2 paar die ze heel mooi vond. Of het zo moest zijn, want de vorm van deze knopen kwam precies overeen met een deel van het patroon in de trui. Officieel moesten er eigenlijk 3 paar knopen op, maar dit zag er heel mooi uit.

Zodoende kwamen deze knopen erop en heb ik een hele blije schone moeder. Maar ik doe het nooit meer, een Noorse trui breien van katoen. Zeker het lichtblauwe stuk was eindeloos om te breien door de witte cirkels die er in het patroon zitten. Dat schoot echt niet op. Het eindresultaat mag er wel wezen, het was echter wel eens maar nooit weer.